Xorde a iniciativa #TeixidoFavorito para recompilar historias sobre San Andrés
Sergio Muíño Freire (Cedeira, 25 anos) está a acabar de redactar o seu traballo de fin de grao ao redor de San Andrés de Teixido «e a idea de realizar visitas guiadas por persoas de aquí, que traballen no ámbito local ou desenvolvan a súa actividade na zona», explica. Todo, engade, co obxectivo de dinamizar o territorio. Por medio xurdiu o proxecto Eufundevivo, unha iniciativa deste mozo cedeirense e da súa profesora da Escola de Turismo da Coruña María Elvira Lezcano.
«Ela é doutora no Camiño de San Andrés de Teixido e eu estaba realizando o traballo de fin de grao ao redor deste lugar e pensamos que sería interesante que a xente compartise as súas fotografías de San Andrés, para darlle visibilidade», relata Sergio. Todo se viu alterado pola pandemia do coronavirus, pero en lugar de frustrar os plans en marcha, decidiu dar un paso máis e replicar o movemento #LugoFavorito, impulsado por Guido Guía. «Comenteille a posibilidade de estendelo a San Andrés de Teixido e así empezou», sinala.
A proposta ten dous pasos: «Seguro que tes unha historia do teu paso por San Andrés. Escríbenos a túa experiencia e cóntamos como foi a túa visita a este lugar. Presume de ter ido en vida». O concepto vai máis aló da aldea e o santuario, e abarca o Camiño a San Andrés, a paisaxe e calquera outro aspecto vinculado ao segundo lugar de peregrinación da comunidade galega.
A segunda parte consiste en enviar a historia, a través de info@eufundevivo.es ou das redes sociais, con texto e fotografía ou debuxo, ou o que cada un considere. En caso de ser manuscrito, Sergio suxire que se fotografe e mándese ao correo a imaxe resultante, «porque o conxunto tamén achega contido e é importante». Nos poucos días que leva en marcha esta iniciativa xa se recibiron varios testemuños. «A acollida está a ser bastante boa», agradece o impulsor. Non hai prazo fixado e aceptaranse todos os relatos.
¿Que se busca con esta idea? «Pór en valor San Andrés de Teixido e o territorio a través das vivencias da xente, un patrimonio moi valioso que debemos conservar e que se non se recolle perderase», resume Sergio. O obxectivo vai máis aló e o material recompilado podería plasmarse nun libro. Xa hai un bo puñado de historias, que discorren entre a historia, a lenda, a extraordinaria beleza da paisaxe e a maxia que o envolve todo. O confinamento propicia este exercicio de memoria de quen han ir a San Andrés en vida. Sergio queda «coa viveza atlántica do lugar, os días de choiva e fresco, baixando a costa, coas señoras vendendo rosquillas, e tomarse un chocolate quente».
Fonte: La Voz de Galicia