Mares de Cedeira, «o museo do pobo»
MARES DE CEDEIRA, «O MUSEO DO POBO»
O Museo Mares de Cedeira abriu ao público o 23 de xullo de 2016, tras dúas xornadas de presentación aos veciños. Un ano máis tarde, o 23 de xullo de 2017, o persoal do colectivo Apader que se ocupa da venda de entradas expendió a número 5.000 (a cifra non inclúe as visitas gratuítas do alumnado do colexio cedeirense). «Son cifras coas que nunca soñamos», recoñece José Rodríguez Arribe, Jose de Vigo, artífice do proxecto impulsado polo colectivo Mares de Cedeira, xunto a Vicente Rey Vilarelle e Eduardo González Villarnovo, Eduardo do Consinto. «Xa nos traspasou como asociación, xa é o museo do pobo, no que un vén e di ‘esta peza tróuxoa o meu avó’», remarca.
Unha familia de Guernica que pasa uns días na vila percorre as salas e ao toparse coa colección de malacología Manuel Suárez, con 5.098 pezas, o xesto da nai, bióloga de formación, é de asombro e fascinación. «¡Xa quixese poder ver isto cando estudaba!». Arribe invítalles a palpar a area negra da praia de Teixidelo, nunha pequena urna. Aos nenos cóntalles a historia duns prismáticos extraídos do fondo do mar: «Son os do capitán Nemo, o comandante do Nautilus, de cando se cansou das 20.000 leguas de viaxe submarina, e nós atopámolos». E explícalles que o rostro de odontoceto (un cetáceo) que observan ten nada menos que doce millóns de anos.
As sete mil pezas que alberga o Museo Mares de Cedeira, cedidas polos propios cedeirenses, distribúense en función de criterios museográficos, por coleccións e salas, espazos vivos aos que van incorporando os materiais de maior valor, tesouros como o motor fueraborda British Seagull, un dos miles que saíron da fábrica británica de motocicletas Sunbeam para o desembarco de Normandía. Ou a garlopa empregada para alisar as terzas de dóialas dos toneles onde se prensaba o peixe, entre capas de sal, e o pisón da fábrica de Antonio L. Torres da Ballina, coñecida no seu día como «a dous señoritos».
No libro de firmas, os visitantes non escatiman eloxios: «Precioso, alucinante, encantados, excelente…». E profesional -a pesar de xurdir dunha asociación, con apoio do Concello e a confraría de pescadores-, como acreditou a Xunta cando, en maio, recoñeceu o Museo Mares de Cedeira como colección visitable, integrándose así na rede museística galega. Detrás queda un arduo traballo con axuda, entre outros, da Sociedade Galega de Historia Natural, resalta Arribe.
Un soño colectivo cumprido
Nun ano houbo máis logros, como os acordos coa Facultade de Humanidades da Universidade da Coruña para que o alumnado realice prácticas no centro cedeirense, e con Mares de Cultura, en colaboración co GALP A Mariña-Ortegal, para que os escolares desta zona coñezan a sala. E quedan novos desafíos: «Ter un técnico para as visitas guiadas, conseguir un director e atopar un mecenas para que un graduado en Ciencias do Mar faga a tese doutoral sobre a malacoloxía de Galicia [a partir de la singular colección Manuel Suárez]». Esta vez, o soño colectivo cumpriuse.
Fonte: La Voz de Galicia
Pode consultar a nova na seguinte ligazón: